Okres Późny - (ok. 1085-525 p.n.e.) objął podział Egiptu na dwa państwa. Północną częścią rządziła XXI dynastia, której władcy rezydowali w Tanis, a Memfis było centrum administracyjnym. Wokół Teb powstało, formalnie podporządkowane Północy, a faktycznie niezależne, państwo rządzone przez kapłanów Amona. Nastąpił wzrost znaczenia możnowładców. Po upadku XXI dynastii nastąpił okres panowania obcych dynastii (libijskie – XXII i XXIII; nubijska – XXV). W 671 p.n.e. Egipt opanowała na krótko Asyria. Psametyk I, założyciel XXVI dynastii (dynastia saicka), i jego następcy odrodzili dawną potęgę państwa. W latach 525-332 p.n.e. Egipt został podbity przez Persów. W latach ok. 404-ok. 341 p.n.e. w części Egiptu panowały dynastie narodowe (XXVIII-XXX)[1].
Przypisy[]
- ↑ Popularna Encyklopedia Powszechna, Wydawnictwo Fogra.